आज आपल्या भारताचा स्वातंत्र्य दिन या निमित्त मी तुमच्यासमोर भाषण सादर करणार आहे ते भाषण कसे सादर करायचे हा एक उत्कृष्ट नमुना मी तुमच्यासमोर सादर करत आहे.
आजच्या कार्यक्रमाचे सन्माननीय अध्यक्ष उपाध्यक्ष प्रमुख पाहुणे तसेच माझे गुरुजन वर्ग व माझ्या बाल मित्रांनो मी तुम्हाला आज स्वातंत्र्य दिना विषयी दोन शब्द सांगणार आहे ते तुम्ही शांततेने ऐकून घ्याल ही नम्रतेची विनंती
व्यापारी म्हणून आले आणि राज्यकर्ते बनले सातासमुद्रापलीकडून व्यापाराच्या निमित्ताने आलेल्या इंग्रजांनी भारतात आपले साम्राज्य उभारले आणि दीडशे वर्षांच्या गुलामगिरीच्या वरवंट्याखाली आपण भरडत राहिलो. पण भारतातील थोर देशभक्तांनी भारतमातेच्या हातापायातील गुलामगिरीच्या साखळ्या प्राणांचे, सर्वस्वाचे बलिदान अर्पून तोडल्या तेव्हा आपला देश १५ ऑगस्ट १९४७ रोजी स्वतंत्र झाला. १४ ऑगस्टच्या मध्यरात्री पं. नेहरू हर्षाने म्हणाले, “मध्यरात्री बारा वाजता सारे जग निद्रिस्त असताना भारताने नवचैतन्याने जागृत होऊन स्वातंत्र्य संपादन केले…..! स्वातंत्र्याचा जयजयकार भारतखंडाच्या कानाकोपऱ्यातून दुमदुमू लागला. ‘मी आता तुमच्यातील एक’ अशी लॉर्ड माऊंटबटॅनने घोषणा केली. भारताच्या राजधानीत एकवीस तोफांची सलामी घुमली. संसदभवनावर ‘युनियन जॅक’ ऐवजी ‘तिरंगा’ फडकविण्यात आला आणि साऱ्या भारतात आनंदाचे सोहळे सुरू झाले. मूठभर इंग्रजांनी आपला देश कसा बळकावला? दीडशे वर्षे राज्य कसे केले? भारतातील कमकुवत राजसत्तांचा, विखुरलेल्या राज्यांचा, संस्थानिकांचा व
त्याच्यातील स्वार्थी, फुटीर वृत्तींचा धूर्तपणे फायदा इंग्रजांनी
घेऊन सारा देश पादाक्रांत केला. जबरदस्त शेतसारा बसवून,
पैसा वापरून इंग्लंडला संपन्न केले व भारत द्ररिद्री बनला.
१८५७ च्या उठावात राणी लक्ष्मीबाई, तात्या टोपे, कुंवरसिंह
फुले, न्या, रानडे, आगरकर, स्वामी विवेकानंद यांनीही
समाजाला नवे विचार, नवी दृष्टी दिली. या सर्वांच्या बलिदानाने,
हालअपेष्टांनी, खडतर प्रयत्नांनी दि. १५ ऑगस्ट १९४७ चा स्वातंत्र्यसूर्य उगवला, लाभला. परकीय आक्रमणाबरोबरच देशातील काही गंभीर समस्या, संकटे आपल्यापुढे आ वासून उभी आहेत त्यांच्याशी सामना करण्यासाठी या दिवशी आपण कटिबध्द होऊया! अजून आपल्या देशाला निरक्षरता, अंधश्रद्धा, भरमसाट लोकसंख्या, बेकारी, महागाई, भ्रष्टाचार, विविध रोगराई निवारण्यासाठी प्रत्येकाने केले पाहिजेत. मला देशाने काहीतरी द्यावे ही अपेक्षा न करता मी देशाला काय देऊ शकतो, याचा विचार करून देशासाठी प्रसंगी प्राण अर्पण करण्याची आपण तयारी ठेवली पाहिजे.
