शिक्षकांनी मुलांना शिक्षा केल्यास पालकांनी वाईट वाटून घेऊ नये, पोलीस प्रशासनाचे आवाहन don’t punish to child
मुलांचे वर्तन सुधारण्यात शिक्षकांची भूमिका महत्वाची
लोकशक्ती न्यूज नेटवर्क भीमाशंकर प्रतिनिधी- महंमद मुलाणी “शाळेत शिक्षकांनी मुलांना फटकारले किंवा मारहाण केली तर पालकांना वाईट वाटू नये. त्यांनी हे समजून घेतले पाहिजे की शाळेत मुलाला मारहाण करणे हे शेवटी पोलिसांकडून मारहाण होण्यापेक्षा चांगले आहे, शिस्तीसाठी ओळखल्या जाणाऱ्या शाळांमध्ये, विद्यार्थ्यांच्या केसांच्या शैली आणि वर्तनाबाबत कितीही कडक नियम असले तरी, त्यांच्या वर्तनात कोणतीही सुधारणा दिसून येत नाही. शिक्षक निराशेने फक्त पाहत राहतात पण काहीही करू शकत नाहीत. जर पालकांनी मुलांवरील लक्ष आणि नियंत्रण गमावले तर ते अशा प्रकारचे लोक बनतात. शिस्त केवळ शब्दांनी येत नाही; थोडी भीती आणि शिक्षा देखील आवश्यक आहे. मुलांना शाळेत भीती वाटत नाही, घरी परतल्यावरही मला भीती वाटत नाही, म्हणूनच आज समाज घाबरत चालला आहे. आज तीच मुले गुंड बनली आहेत आणि लोकांवर हल्ला करत आहेत. त्याच्या वागण्यामुळे अनेकांना आपले प्राण गमवावे लागत आहेत. त्यानंतर त्यांना पोलिसांनी पकडले आणि न्यायालयात शिक्षा झाली. ‘जो समाज आपल्या गुरूंचा आदर करत नाही तो समाज नष्ट होतो. हे खरे आहे. गुरुबद्दल ना भीती आहे ना
त्याला प्रश्न का विचारायचा? जर वाचनावर किंवा काम पूर्ण करण्यावर भर दिला गेला तर ती
शिक्षकांची चूक असेल!” पाचवीपासून मुलांना विचित्र केसांच्या शैली, फाटलेल्या जीन्स, भिंतींवर बसणे आणि जवळून जाणाऱ्या लोकांची चेष्टा करणे अशा सवयी लागतात. जर कोणी म्हटले, “अरे साहेब येत आहेत।” तर उत्तर आहे, “ते येऊ द्या।” काही पालक तर म्हणतात, ‘आमच्या मुलाने अभ्यास केला नाही तरी काही फरक पडत नाही, पण शिक्षकांनी त्याला मारहाण करू नये,”
“तुझे केस कोणी कापले?” असे विचारले असता? मग उत्तर येते, “आमच्या वडिलांनी ते असेच करून दाखवले, साहेब. मुलांकडे अभ्यासाचे साहित्य नाही. जर पेन
नाही. भीतीशिवाय शिक्षण कन्से शक्य आहे? शिस्तीशिवाय शिक्षणाचे कोणतेही परिणाम होत नाहीत.
“ज्या कोंबडीला भीती नसते ती बाजारात अंडी घालत नाही.” आजकालच्या मुलांचे वर्तनही असेच झाले आहे. शाळेत, जर एखाद्याने चूक केली तर त्याला शिक्षा करता येत नाही, फटकारता येत नाही किंवा गंभीरपणे समजावूनही सांगता येत नाही. आजच्या पालकांना प्रत्येक गोष्ट मैत्रीपूर्ण वातावरणात सांगायची असते. हे शक्य आहे का? समाजही असेच करतो का? पहिली चूक माफ करतो का? आता शिक्षकांना कोणतेही अधिकार उरले नाहीत. जर शिक्षकाने मुलाला थेट दुरुस्त करण्याचा प्रयत्न केला तर तो गुन्हा ठरतो. पण जर तेच मूल मोठे होऊन चूक करत असेल तर त्याला मृत्युदंड दिला जाऊ शकतो. पालकांना एक विनंतीः मुलांचे वर्तन सुधारण्यात शिक्षकांची भूमिका महत्त्वाची असते. काही शिक्षकांच्या चुकीमुळे सर्व शिक्षकांचा अपमान करू नका.९०% शिक्षकांना फक्त मुलांचे चांगले भविष्य हवे असते. हे खरे आहे. म्हणून आतापासून प्रत्येक छोट्या चुकीसाठी शिक्षकांना दोष देऊ नका. आम्ही जेव्हा शिकायचो तेव्हा काही शिक्षक आम्हाला मारहाण करायचे,
पण आमचे पालक शाळेत येऊन शिक्षकांना प्रश्न विचारत नव्हते. त्याला फक्त आमच्या कल्याणाची काळजी होती. प्रथम, पालकांनी आपल्या मुलांना गुरुचे महत्त्व समजावून सांगण्याची जबाबदारी घेतली पाहिजे. मुलांच्या भविष्याचा विचार बिघडण्याची ६०% कारणे एकदा तुमच्या करा. मुलांच्या मित्र, मोबाईल आणि मीडिया आहेत. पण उरलेले ४०% पालकांमुळे! अति प्रेम, अज्ञान आणि अंधश्रद्धा मुलांना हानी पोहोचवतात. आजच्या ७०% मुलांमध्ये जर पालकांनी गाडी किंवा बाईक स्वच्छ करायला
सांगितले तर ते करत नाहीत. आणि ते अशा महागळ्या वस्तू खरेदी करण्याचा आयह धरतात ज्यांचा कोणताही उद्देश नाही, बाजारातून माल आणायला तयार नाही. आता आम्ही ते फक्त ऑनलाइन ऑर्डर करतो. मला खरेदीचा अनुभवही नाही. शाळेचे पेन
जेव्हा कोणी गंभीर काहीतरी बोलतो तेव्हा तो उलट उत्तर देतो. फटकारल्यावर वस्तू फेकतो. जेव्हा आपल्याला पैसे मिळतात तेव्हा आपण ते जेवण, आईस्क्रीम आणि आपल्या मित्रांसाठी भेटवस्तूंवर खर्च करतो. अल्पवयीन मुले दुचाकी चालवतात, अपघातांना बळी पडतात आणि केसेसमध्ये अडकतात. मुली दैनंदिन कामात मदत करत नाहीत. मला पाहुण्यांना एक ग्लास पाणीही द्यावेसे वाटत नाही.
काही मुलींना २० वर्षांच्या वयातही स्वयंपाक कसा करायचा हे येत नाही. योग्य कपडे घालणे देखील एक आव्हान बनले आहे. फॅशन, ट्रेड आणि तंत्रज्ञानाच्या मागे धावणे. या सगळ्याला आपणच कारणीभूत आहोत. आपला अभिमान, प्रतिष्ठा आणि प्रभाव मुलांना जीवनाचे धडे शिकवू शकत नाही. ज्या व्यक्तीने दुःख अनुभवले नाही तो जीवनाचे मूल्य समजू शकत नाही. “आजचे तरुण वयाच्या १५ व्या वर्षी प्रेमकथा, धूम्रपान, दारू, जुगार, ड्रग्ज आणि गुन्हेगारीमध्ये अडकत आहेत. इतर आळशी होतात आणि त्यांच्या जीवनात कोणतेही ध्येय नसते.
मुलांचे जीवन सुरक्षित ठेवणे ही आपली जबाबदारी आहे. जर आपण काळजी घेतली नाही तर येणारी पिढी उद्‌ध्वस्त होईल. मुलांच्या भविष्यासाठी आणि त्यांच्या चांगल्या आयुष्यासाठी आपल्याला बदल करावे लागेल. हा संदेश वाचणाऱ्या प्रत्येकाने कृपया तो तुमच्या मित्रांना आणि नातेवाईकांना नक्की वाचायला द्या ‘मला वाटत नाही की सगळेच बदलतील…” पण मला खात्री आहे की किमान एक व्यक्ती बदलेल.”
शिक्षक दया दाखवू शकतात पण पोलीस करू शकत नाहीत पोलिसांकडून मारहाण आणि नंतर न्यायालयात पैसे खर्च होतात, पण शिक्षकांकडून फटकारण्यावर काही खर्च होत नाही.
