सहा वर्षाच्या मुलाला गणित शिकवणाऱ्या शिक्षकाने विचारले, जर मी तुम्हाला एक सफरचंद आणि एक सफरचंद आणि एक सफरचंद दिले तर तुमच्या पिशवीत किती सफरचंद असतील.
काही क्षणातच त्या मुलाने आत्मविश्वासाने उत्तर दिले, “चार!”
शिक्षक एका बरोबर उत्तराची अपेक्षा करत होते (तीन). उत्तर ऐकून ती निराश झाली.
“कदाचित मुलाने नीट ऐकले नसेल, तिने पुन्हा त्याचा प्रश्न पुन्हा केला, नीट ऐक बेटा, हे खूप सोपे आहे.”
“जर मी तुला एक सफरचंद आणि एक सफरचंद आणि एक सफरचंद दिले तर तुझ्या पिशवीत किती सफरचंद असतील.”
विद्यार्थिनीने पुन्हा प्रयत्न करताच तिने पुन्हा हाताच्या बोटांवर मोजले, यावेळी संकोचने उत्तर दिले, “चार.” शिक्षकांच्या चेहऱ्यावर निराशा दिसत होती.
शिक्षकाला आठवले की मुलाला स्ट्रॉबेरी खूप आवडतात. यावेळी अतिशयोक्तीपूर्ण उत्साहाने आणि मिणमिणत्या डोळ्यांनी त्याने पुन्हा विचारले… “बेटा, मी तुला एक स्ट्रॉबेरी आणि एक स्ट्रॉबेरी आणि एक स्ट्रॉबेरी दिली तर तुझ्या पिशवीत किती असतील.”
शिक्षकांना आनंदी पाहून मुलावर कोणतेही दडपण नव्हते, परंतु शिक्षकावर थोडे दडपण होते. तिची नवीन दृष्टी यशस्वी व्हावी अशी तिची इच्छा होती.
संकोचत हसत मुलाने उत्तर दिले, शिक्षक तिघांच्या चेहऱ्यावर आता विजयी हास्य होते. त्याचा दृष्टिकोन यशस्वी झाला.
तिच्या मनात तिला स्वतःचे अभिनंदन करायचे होते पण एक शेवटची गोष्ट राहिली. पुन्हा एकदा त्याने मुलाला विचारले, “आता मी तुला एक सफरचंद आणि एक सफरचंद आणि दुसरे सफरचंद दिले तर तुझ्या पिशवीत किती असतील?”
मुलाने लगेच उत्तर दिले “चार! – कसे! कसं ते मला सांग” त्याने जरा कठोर आणि चिडलेल्या आवाजात मागणी केली.
संकोचाने कमी आवाजात मुलाने उत्तर दिले, “कारण माझ्या पिशवीत आधीच सफरचंद आहे.”
त्याचप्रमाणे, जेव्हा कोणी तुम्हाला तुमच्या अपेक्षेपेक्षा वेगळे उत्तर देते तेव्हा ते चुकीचेच आहे असे नाही; तुम्हाला अजिबात कळत नाही असा एक कोन असू शकतो.
आपण वेगवेगळ्या दृष्टिकोनांची प्रशंसा करणे आणि समजून घेणे शिकले पाहिजे. अनेकदा, आपण आपला दृष्टिकोन इतरांवर लादतो आणि मग काय चुकले याचे आश्चर्य वाटते.
*बोध*
*पुढच्या वेळी जेव्हा कोणी तुम्हाला तुमच्यापेक्षा वेगळा दृष्टिकोन देईल तेव्हा खाली बसा आणि हळूवारपणे विचारा “तुम्ही मला ते पुन्हा समजावून सांगण्याचा प्रयत्न करू शकता का?” मग त्याचे पूर्णपणे ऐका, त्याच्या दृष्टिकोनातून समजून घेण्याचा प्रयत्न करा.*
