“पसायदान” संत ज्ञानेश्वर महाराज pasaydan sant Dnyaneshwar Maharaj
आता विश्वात्मके देवे। येणे वाग्यज्ञे तोषावे ।
तोषोनि मज् द्यावे । पसायदान् हे ।।
जे खळांचि व्यंकटी सांडो। तया सत्कर्मी रति वाढो ।
भूता परस्परे पडो । मैत्र जीवांचे ।।
दुरितांचे तिमिर जावो । विश्व स्वधर्म सूर्ये पाहो ।
जो जे वांछील तो ते लाहो । प्राणिजात् ।।
वर्षत् सकळ मंगळी । ईश्वरनिष्ठांची मांदियाळी ।
अनवरत् भूमंडळी । भेटतु भूता ।।
चला कल्पतरुंचे अरव् । चेतना चिंतामणीचे गाव् ।
बोलते जे अर्णव् । पीयूषाचे ।।
चंद्रमे जे अलांछन् । मार्तंड् जे तापहीन् ।
ते सर्वांही सदा सज्जन् । सोयरे होतु ।।
किंबहुना सर्वसुखी । पूर्ण होउनि तिहीं लोकी ।
भजीजो आदिपुरुखी । अखंडित् ।।
येथ म्हणे श्रीविश्वेश्वरावो । हा होईल दान् पसावो ।
येणे वरे ज्ञानदेवो । सुखिया झाला ।।
संत ज्ञानेश्वर